Nabyty strach prowadzi do usilnego unikania tych sytuacji, w których istnieje możliwość wystąpienia wywołującego strach zdarzenia lub pojawienia się przerażającego przedmiotu. Strach motywuje organizm do ucieczki od przedmiotu wywołującego obawę, jak i do unikania z nim kontaktów. Nadmierny czy patologiczny strach, zwany fobią, wpływa silnie na postępowanie osób, które nań cierpią. Może to być strach przed wysokością, zamkniętymi pomieszczeniami, otwartą przestrzenią, zwierzętami, brudem lub chorobami. Lista ta nie jest oczywiście kompletna: prawie każda rzecz może stać się przedmiotem fobii. Charakterystyczną historię przypadku takiej fobii podaje William Ellery Leonard, poeta i profesor języka angielskiego na Uniwersytecie Stanu Wisconsin, w swojej autobiografii pt. The Locomotive God (Lokomotywa – Bogiem). Jego strach przed lokomotywą, wynikający z pewnego wydarzenia w dzieciństwie, zniewolił go do tego stopnia, że bał się wychodzić z domu, tak że faktycznie był uwięziony przez „siebie samego”. Ośmielał się odejść jedynie na niewielką odległość od domu. Strach był dla niego potężnym motywem, silnie oddziałującym na jego -zachowanie, a tym samym na cały przebieg jego życia.
Lęk. Lęk jest stanem ściśle spokrewnionym ze strachem i podobnie jak strach ma motywacyjne konsekwencje. Słowom określającym emocje, a wywodzącym się z języka potocznego i z literatury, brak naukowej precyzji. Lęk jest także terminem z tego słownictwa i psychologowie nie są bynajmniej konsekwentni, jeśli idzie o sposób jego używania.
Leave a reply