Zacinanie się to mimowolne powtarzanie jakiegoś dźwięku, sylaby lub słowa. Jąkanie natomiast to niezdolność do wypowiedzenia choćby jednego pełnego słowa. Jąkanie stanowi ostrzejszą formę zacinania się. Obie nieprawidłowości są poważnym, lecz korygo- walnym zaburzeniem mowy.
U ponad połowy osób zacinających się pierwsze objawy wystąpiły w wieku czterech lub pięciu lat. Ich źródła mają zazwyczaj charakter psychologiczny. Są to symptomy nieprzystosowania społecznego, u podłoża którego leży lęk, poczucie niższości, bezradności lub nadmierna kontrola ze strony rodziców.
Korekcja tej wady nie jest łatwa, jakkolwiek jest możliwa. Potrzeba tu dużo cierpliwości i zrozumienia. Psychologowie podają rodzicom następujące, proste reguły postępowania:
– Nie dokuczaj dziecku.
– Nie zwracaj mu uwagi na sposób jego mówienia.
– Nie nalegaj, by dziecko mówiło w jakiś określony sposób.
– Nie przerywaj dziecku, kiedy coś opowiada czy relacjonuje.
– Nie zbijaj dziecka z tropu wymaganiem, by każdą prośbę rozpoczynało od słowa „proszę”.
– Spróbuj pomóc dziecku uporać się z lękami i poczuciem nieadekwatności.
– Wzmacniaj w nim poczucie pewności siebie.
– Staraj się odwracać jego uwagę od sposobu mówienia, słuchając uważnie tego, co mówi, a nie jak mówi.
Dzieci o utrwalonym nawyku zacinania się mogą skorzystać z pomocy logopedy. Dokonuje się wówczas pełnego badania dziecka i jego aparatu mowy. Terapia obejmuje ćwiczenie najnudniejszych dźwięków, lekcje poprawnej wymowy i rozwiązanie problemów emocjonalnych. Przeprowadza się wywiad z rodzicami i pomaga im w zrozumieniu przyczyn trudności dziecka.
Leave a reply