Dopiero JOHN B. WATSON wykazał w swoich pracach w latach dwudziestych, że ci wcześni autorzy mylili nabyte „nawyki” z instynktami. KNIGHT DUNLAP potwierdził odkrycia Watsona wykazując, że w większości zachowania określone jako „instynktowne” stanowiły rezultat uczenia się. Nie mogły zatem być „wrodzone”, charakterystyczne dla instynktownych zachowań.

Przy wygaszaniu reakcji elementy bodźca kompleksowego muszą odseparować się od tej reakcji przez związanie się z czymś innym (lub, co na jedno wychodzi, z „niereagowaniem”).' Gdy zatem reakcja przestaje występować (jak w wygaszaniu), zmniejszenie się stopnia asocjacji można zdefiniować jako © razy te komponenty bodźca, które uprzednio związały się z tą reakcją. W modelu tym przez stopień asocjacji rozumie się zawsze prawdopodobieństwo, że dana reakcja wystąpi.

Rozpatrzymy trzy źródła danych dotyczących nawyków i zasad rządzących nimi: warunkowanie klasyczne, warunkowanie instrumentalne oraz uczenie się reakcji złożonych, odkładając ich zdefiniowanie do czasu ich omawiania. Wszystkie one odpowiadają dokładnie pojęciu uczenia się asocjacyjnego.