Dzięki temu, że zwracamy uwagę na wyniki, uczymy się wielu rzeczy. Gdy strzelamy do tarczy, staramy się celować nieco wyżej, jeśli ostatni strzał poszedł zbyt nisko: lecz uczenie się nie jest równie racjonalne, jak nasze postępowanie w powyższym przykładzie. Nie zawsze wyzyskujemy całą dostępną informację, a czasem korzystamy z niej nieświadęmie. Na przykład, w pewnym eksperymencie proszono badanych, by móWili jakieś słowa. Jeśli badani podawali rzeczowniki w liczbie mnogiej, byli nagradzani, podczas gdy inne reakcje ignorowano. Badani nauczyli się podawać rzeczowniki w liczbie mnogiej, lecz nie wiedzieli, czego właściwie się uczyli (Greenspoon, 1955).
W zadaniu ze ściganiem wirującego celu badany wie całkiem dobrze, kiedy jego pręcik dotyka metalowej tarczy, ponieważ obserwuje wirującą tarczę i wykonuje korekcyjne ruchy, gdy traci z nią kontakt. Tak więc znajomość rezultatów bezustannie oddziałuje na badanego. Pomimo to badany robi szybsze postępy, jeśli słyszy wyraźny dźwięk, gdy przez określony czas udaje mu się utrzymać pręcik na tarczy {Reynolds i Adams, 1953). Gdy sygnalizuje się błędy i sukcesy, uczenie się jest szybsze, jeśli badany dowiaduje się o wielkości i rodzaju tych błędów.
Wyniki te mogą znaleźć zastosowanie zarówno w szkoleniu przemysłowym, jak i w szkole. Korzystny wpływ znajomości wyników uczenia się stwierdzono w szkoleniu zawodowym tokarzy (Lindahl, 1945). W procesie tym operator wycinający z prętów tungstenowych małe krążki musi posługiwać się prawą stopą i obydwiema rękami. Gdy szkolone osoby widziały zapis swych wyników, mogły odpowiednio korygować swoją pracę. Grupa szkolona, która znała wyniki, wycinała więcej krążków w przeliczeniu na jedną tarczę tnącą i łamała mniej tarcz w trakcie procesu niż grupa szkolona bez tego ułatwienia.
Studenci z pierwszego roku chemii, którzy bezpośrednio po jednogodzinnych kolokwiach urządzanych w ciągu semestru dowiadywali się o swych dobrych i złych odpowiedziach, osiągnęli na końcowym egzaminie wyniki znacząco lepsze niż studenci z równoważnej grupy, którzy czekali na tę informację aż do następnych zajęć. (Angell, 1949). Okazuje się, że szybkość, z jaką poznaje się swe wyniki, ma istotne znaczenie. ' '
Znajomość wyników uczenia się odgrywa podwójną rolę: (1) dostarcza informacji, na podstawie której można skorygować błędy i poprawić wyniki: (2) czyni zadanie bardziej interesującym dla uczącego się, a zatem ma wartość jako podnieta.
Leave a reply