Wysuwano niekiedy argument, że przy doborze sztucznych laboratoryjnych 2adań badacze eksperymentujący nad uczeniem się odeszli zbyt daleko od takiego uczenia się, jakie występuje w realnym życiu. Na podstawie wspomnianych wyżej rezultatów Estes (1960) dowodzi, że jeśli błąd został popełniony, to polegał on na doborze zadań laboratoryjnych zbyt złożonych i dlatego nie pozwalających uchwycić prawdziwej istoty asocjacyjnego uczenia się, którą odsłaniają nowsze eksperymenty, W każdym razie wiele pozostaje do zrobienia, zanim będzie można w pełni zrozumieć istotę asocjacyjnego uczenia się. chowania się” – Psychologia Wychowawcza t. II (XVI) z 1959 r. z. 4 i t. III (XVII) z 1960 r. z. 1 (przyp. red.).
Gdyby ten pogląd się utrzymał, mógłby mieć oczywiście doniosły wpływ na fizjologiczne podstawy uczenia się, podtrzymując analogię do cyfrowej maszyny liczącej, która pracuje na zasadzie „włączone-wyłączone” (s. 89). (Przyp. aut.).
Wszelkie nowe osiągnięcia tego rodzaju dają początek staraniom, aby nowym zjawiskom wyznaczyć właściwe miejsce. Wydaje się obecnie, że ten typ uczenia się, przy którym w każdej próbie dodaje się nowy materiał, ma zastosowanie bardziej ograniczone, niż zrazu przypuszczano: daje się on zademonstrować w sposób najbardziej przekonujący wówczas, gdy materiał do nauczenia się jest dobrze znany, a trzeba się nauczyć jedynie nowych „połączeń” (Bower, 1961). (Przyp. aut.).
Leave a reply