Tu przynajmniej jesteśmy pewni, jakie są podstawowe jakości smakowe. Są to: słodki, słony, kwaśny i gorzki, jak widać na czworościanie smaków fryc. 8-24). Wszelkie inne doznania smakowe
Cztery podstawowe jakości smakowe można przedstawić graficznie w postaci takiej oto' bryły. są wynikiem połączeń tych jakości oraz doznań pochodzących z innych zmysłów. Gdy pijemy lemoniadę, rozkoszujemy się jej zapachem i chłodem za pośrednictwem innych zmysłów niż smak: zmysł smaku dostarcza nam jedynie jej słodko-kwaśno-gorzkich komponentów. Mając mocno zaciśnięte nozdrza, nie potrafimy odróżnić smaku surowego jabłka od smaku surowego kartofla.
Receptory smaku znajdują się w kubkach smakowych, rozmieszczonych na krawędziach i w tylnej części powierzchni języka oraz w niewielkiej liczbie na podniebieniu miękkim, w gardle i w krtani. Jest rzeczą wiadomą, że liczba kubków smakowych zmniejsza się z wiekiem, tak że ludzie starsi są mniej wrażliwi na smak niż dzieci. Niektóre kubki smakowe na końcu języka reagują tylko na smak słodki, słony lub kwaśny, podczas gdy inne reagują na parę lub wszystkie rodzaje smaków. Ogólnie biorąc, najbardziej wrażliwy na słodkość jest koniec języka, na smak słony – koniec i boki, na kwaśny – boki, a na gorycz – tylna część języka.
Pomimo tego, że nasza wiedza o współzależności pomiędzy bodźcem a receptorem jest w przypadku smaku (w porównaniu z węchem) znacznie dokładniejsza, wcale nie mamy pewności, jakie procesy zachodzą właściwie w receptorze, ani nawet czy istnieją cztery rodzaje procesów związane z czterema podstawowymi smakami. Nie wiemy również na pewno, jaka okolica kory reprezentuje smak. Poprzednio przypuszczano, że pole smakowe w korze wiąże się ściśle z polem węchowym, lecz ostatnio okazało się, że smak jest ściślej związany z wrażliwością skóry na twarzy, która w korze jest reprezentowana za bruzdą środkową w niższej partii mózgu (Patton i Ruch, 1946).
Leave a reply