Do tej pory (z wyjątkiem przykładu z labiryntem) rozpatrywaliśmy wzmacnianie lub osłabianie pojedynczych, określonych reakcji. Cho-. ciąż niektóre z nich są skomplikowane (takie jak wyrażanie opinii), można je uznać jednak za akty jednostkowe. Nasze uczenie się polega na ogól w znacznej mierze na przyswajaniu -sobie układów czy sekwencji ruchów lub słów, tak jak przy nabywaniu różnych umiejętności lub przy uczeniu się wiersza. Te układy stanowią przykład uczenia się reakcji złożonych, który to rodzaj uczenia się obejmuje więcej niż jeden określony akt, a kolejność zdarzeń zależy zwykle od wymagań sytuacji. Psychologowie wymyślili szereg, zadań laboratoryjnych, za pomocą których badają ten rodzaj uczenia się. Należy do nich uczenie się labiryntów (stosowane zarówno do zwierząt, jak i do ludzi), obrysowywanie w lustrze, ściganie ruchomego celu na wirującej tarczy oraz mechaniczne zapamiętywanie. Podczas gdy pierwsze trzy zadania badają różne formy umiejętności czuciowo- r uch owych, to zadanie ostatnie ma w znacznej mierze charakter werbalny. Takie zadania są zbliżone do uczenia się zwykłych umiejętności, wymagających posługiwania się narzędziami i językiem naszego fizycznego i społecznego środowiska. Omówimy tu umiejętności czuciowo-ruchowe oraz mechaniczne zapamiętywanie jako przykłady uczenia się reakcji złożonych. Przyjmuje się oczywiście, że takie zasady, jak wzmocnienie, wygaszanie i generalizacja, nadal będą miały zastosowanie, lecz ze względu na to, że w grę wchodzą tu złożone układy, przypuszczalnie wyłonią się nowe zasady.
Leave a reply