Eksperymentator za pomocą jednej dźwigni może zmieniać względną wielkość baloników, a za pomocą drugiej – względną siłę ich oświetlenia. Badanemu, który obserwuje baloniki znajdujące się w ciemnym pomieszczeniu, wydaje się, że baloniki, w miarę jak zmienia się ich wielkość i jasność, ' zbliżają się ku niemu, bądź oddalają, chociaż w rzeczywistości pozostają one w stałej odległości. puje, a z drugiej wypuszcza powietrze, badany spostrzega rosnący balonik jako zbliżający się ku niemu, a malejący – jako oddalający się od niego. W rzeczywistości pozostają one, rzecz jasna, w pierwotnej stałej odległości (z wyjątkiem małego i nieistotnego przemieszczenia przednich powierzchni, spowodowanego przez zmianę średnicy balonów).
– 3. Z podobnych przedmiotów o nieznanej, lecz równej wielkości, jaśniejszy wydaje się bliższy.
Dwa Daloniki nadmuchane do jednakowych rozmiarów umieszcza się tak, jak w poprzednim eksperymencie. Następnie zmienia się intensywność oświetlenia każdego z nich. Badanemu zdaje się, że balon, który staje się coraz jaśniejszy, porusza się ku niemu: a balon coraz ciemniejszy oddala się od niego, chociaż żaden z baloników się nie porusza.
– 4. Jeśli dwa przedmioty znajdujące się w nieokreślonej odległości zmieniają zarówno swą wielkość, jak i jasność, pozorny ruch ku badanemu (lub od niego) będzie większy, gdy oba te wskaźniki działają zgodnie, a słabszy, gdy wskaźniki są sprzeczne. Tak więc, pozorny ruch zależy od współgrania dostępnych wskaźników.
Eksperymentator może zmienić wygląd obu baloników, pompując lub wypuszczając z nich powietrze oraz zmieniając ich oświetlenie. Jeśli jednocześnie powiększa i rozjaśnia balonik, badany będzie widział, że balonik zbliża się do niego bardziej niż wtedy, gdy eksperymentator czyni go większym, zachowując tę samą jasność lub jaśniejszym gdy jest tak samo duży.
Leave a reply