Wyniki, które decydują o kształcie krzywej, są zależne od czasu potrzebnego na obrysowanie figury w lustrze i dlatego maleją w miarę nabywania wprawy. Górna krzywa obrazuje ćwiczenie skomasowane. Wszyst- kie próby miały miejsce w jednym okresie czasu. U dołu pokazano krzywą dla prób rozłożonych, przy czym 20 odbywała się jedna próba dziennie. (Źródło: Lorge, 1930). niki, które osiąga badany: zaznacza się je na osi pionowej, czyli na osi rzędnych. Na ryc, 9-15 wykreślono dwie krzywe uczenia się dla rysunku w lustrze, jedną dla prób następujących bezpośrednio po sobie w cią– gu pewnego okresu czasu (ćwiczenie „skomasowan e”), a drugą dla prób rozdzielonych przerwami – jedna próba dziennie (ćwiczenie „rozłożon e”). Zwróćmy uwagę, że ćwiczenie rozłożone jest bardziej efektywne. Do problemu ćwiczenia rozłożonego powrócimy później, lecz to zestawienie pokazuje nam, jak można posługiwać się krzywymi uczenia się dla pokazania jakiejś zależności.
Zasadniczy kształt krzywej uczenia się zależy od jednostek pomiarowych. Na ryc. 9-15 miarą biegłości jest wynik zależny od czasu potrzebnego na obrysowanie figury oglądanej w lustrze, wobec tego poprawa wyników wyraża się w skróceniu czasu potrzebnego na wykonanie rysunku, co daje krzywą opadającą.
Jeśli miarą biegłości jest wynik, który rośnie wraz z nabywaniem wprawy, wówczas krzywa uczenia się idzie w górę. Wyniki uczenia się ścigania wirującego celu są właśnie tego rodzaju. Na przykład, badany stara się utrzymać koniec metalowego pręcika na małej blaszce wirującej na obrotowej tarczy podobnej do tarczy zwykłego gramofonu (ryc. 9-16). Wynik zależy od tego, ile czasu pręcik pozostaje w kontakcie z blaszką. Wzrost biegłości reprezentuje w tym przypadku krzywa rosnąca, pońieważ im dłużej pręcik styka się z blaszką, tym lepszy wynik osiąga badany (ryc. 9-17).
Niezależnie od tego czy krzywa opada, czy też podnosi się, możemy określić jej kształt w zależności od tego, jak zmienia się wielkość przyrostu w kolejnych próbach. Krzywe na ryc. 9-15 i 9-17 są to krzywe o malejących przyrostach. W badaniach nad umiejętnościami
Zadanie polega na utrzymaniu metalowego pręcika na małej blaszce wirującej na obrotowej tarczy. czuciowo-ruchowymi krzywe takie występują najczęściej. Ujawniają one, dlaczego uczący się jakiejś umiejętności często się zniechęca.
Leave a reply