Psychologia zajmuje się badaniem nie tylko tego, co ludzie robią, ale także dlaczego to robią. Owo „dlaczego” każdej czynności ludzkiej nazywamy motywem. Nacisk kładziony przez psychologów na motyw jako klucz do osobowości nie jest bezpodstawny. Doświadczenie wykazuje, że nie wystarczy obserwować zachowania jednostki, by je zrozumieć. Konieczne jest zbadanie zaplecza danej czynności, aby odnaleźć jej źródło lub motyw i zrozumieć samego „aktora”.
Często mówimy, że „nie wszystko jest takie, jakie się z pozoru wydaje”. Jest to stwierdzenie jak najbardziej prawdziwe na gruncie ludzkich motywacji. Rozważając tę zasadę, psycholog RJCHARD HUSBAND przypomina, że „motyw jest podstawowym elementem przy zasądzaniu wyroku o zabójstwo”. W wypadku morderstwa z premedytacją oskarżony mógł jeszcze do niedawna otrzymać wyrok śmierci. Jeśli morderstwo zostało dokonane pod wpływem silnych emocji, wyrok może wynosić „tylko” dziesięć lat więzienia.
W trakcie rozwoju – od niemowlęctwa poprzez dzieciństwo, aż do dorosłości – nasze zachowania stają się coraz bardziej złożone. W miarę upływu czasu również motywacja ulega coraz większemu skomplikowaniu.
Podstawowe motywy to te, które wiążą się bezpośrednio z ciałem, jego fizjologią i chemią. Kiedy spojrzymy na głodne niemowlę, zobaczymy małą istotę ludzką, krzyczącą i domagającą się jedzenia. Jeśli pieluszka będzie mocno uwierać dziecko w pośladek, pojawi się u niego to samo niespokojne zachowanie. Podobnie też zachowa się, gdy będzie spragnione, zmęczone czy stęsknione za matką. Owe wewnętrzne siły pobudzające tak dzieci, jak i dorosłych (choć na nieco inny sposób) nazywamy popędami.
Jak wykazały badania, owe siły, o których mówimy, to norają ogromną różnicę pomiędzy prostymi cechami temperamentu, jak: pobudliwość, drażliwość, apatyczność, zmienność nastrojów, a skomplikowanymi cechami osobowości, jak: duma, ego- tyzm, podejrzliwość, altruizm i realizm.
Leave a reply