Przykłady uczenia się występowały we wszystkich poprzednich rozdziałach, a różne szczegóły tego procesu przyjmowaliśmy do wiadomości, jak dotąd, bez wyjaśnienia. Wspominaliśmy, jak dzieci uczą się upodobań pokarmowych, jak powiększają swój słownik, przyswajają sobie motywy społeczne i uczą się spostrzegać otoczenie.
Możemy zdefiniować uczenie się jako proces, dzięki któremu jakaś aktywność powstaje lub zmienia się w wyniku reagowania na daną sytuację, pod warunkiem, że zmian tych nie można przypisać procesowi wzrostu ani jakiemuś chwilowemu stanowi organizmu (jak w przypadku zmęczenia lub pod wpływem działania środków farmakologicznych). Uczenie się można by zdefiniować prościej jako korzystanie z doświadczenia, gdyby nie to, że czasami uczenie się nie daje żadnej „korzyści” uczącemu się. Bezużyteczne lub niewłaściwe nawyki zostają wyuczone tak samo, jak i pożyteczne. Nie wszystkie zmiany w zachowaniu można wytłumaczyć uczeniem się i dlatego nasza definicja musi te przypadki wykluczyć.
Zadanie, stojące przed psychologią stosowaną w odniesieniu do uczenia się, jest jasne. Jeśli psychologowie potrafią dostarczyć wskazówek, jak zwiększyć efektywność uczenia się, to mogliby pomóc w tym, aby uniknąć stosowania niewydajnych metod w naszej własnej nauce i przy kierowaniu nauką innych. Zasady psychologiczne znajdują zastosowanie w domu, w szkole, na boisku, w fabryce i na wojskowym 'poligonie ćwiczeń. W czasie wojny stanęliśmy wobec problemów uczenia o szerokim zasięgu, a mianowicie, zastanawialiśmy się, jak uczyć kobiety, by zastąpiły mężczyzn w fabrykach, jak uczyć mężczyzn pilotowania samolotów, kierowania statkami, nadawania i odbierania szyfrowanych depesz oraz wykonywania niezliczonych zadań, które stawia wojna. Problemy tego rodzaju występują jednak również i w czasie pokoju. Skuteczne metody nauczania i uczenia się mogą prowadzić do ogromnych oszczędności czasu i wysiłku oraz do zmniejszenia marnotrawstwa.
Leave a reply