Ponowne uczenie się

Można również w inny sposób -wykazać, że przeszłość pozostawiła jakiś ślad udowadniając, że znanego poprzednio materiału można się nauczyć szybciej, niżby to było możliwe, gdyby ten materiał był nieznany. Chociaż może się wydawać, że się coś zupełnie „zapomniało”, nauczenie się .jakieś rzeczy po raz drugi może być łatwiejsze dzięki temu, że już kiedyś uczyliśmy się jej. Wyrazistą ilustracją tego zjawiska jest eksperyment, w którym dziecku czytano fragmenty z literatury greckiej, a następnie – wiele lat po tym uczyło się ono tych samych fragmentów.

Eksperymentator czytał codzienie piętnastomiesięcznemu chłopca trzy fragmenty w języku greckim, powtarzając te same ustępy co dzień' przez trzy miesiące. Każdy fragment składał się z dwudziestu wierszy heksametrycznego, jambicznego materiału. Po upływie trzech miesięcy dobierano inny zestaw trzech fragmentów, które znów odczytywano codziennie przez trzy miesiące. Procedurę tę kontynuowano tak długo, dopóki badany nie ukończył trzech lat: przez ten czas odczytano mu 21 fragmentów.

W.pływ tych wczesnych doświadczeń badano za pośrednictwem eksperymentów nad zapamiętywaniem, które przeprowadzono z tym samym chłopcem, gdy miał on 8 i pół, 14 i 18 lat. Przez cały ten czas nie uczył się języka greckiego, W każdym z tych eksperymentów uczył się fragmentów, z którymi miał do czynienia we wczesnym dzieciństwie, oraz równoważnych, lecz nieznanych fragmentów. Wyniki świadczą o występowaniu istotnego zaoszczędzenia przy uczeniu się znanego materiału: w wieku 8 i pół roku – trzeba było około 30% mniej powtórzeń niż dla równoważnego, lecz nowego materiału, jednakże w wieku 14 lat zaoszczędzenie wynosiło jedynie 8 procent, a w 18 roku życia nie można było stwierdzić żadnego zaoszczędzenia w porównaniu z nowym materiałem. Istotny jest tu fakt, że można było wykazać zaoszczędzenie w uczeniu się w pięć lat po odczytywaniu fragmentów, chociaż materiałem, którego dziecko słuchało, była klasyczna greka, język zupełnie dla niego niezrozumiały (Burtt, 1941).

Stosując w laboratorium metodę ponownego uczenia się, eksperymentator postępuje podobnie jak w badaniach nad przypominaniem. Pozwala on, aby po pierwszym uczeniu się upłynął pewien okres czasu, po którym bada się stopień zapamiętania materiału, stosując powtórne uczenie się. Badany, który poprzednio, gdy zastosowano którąś z typowych metod uczenia się, opanował materiał na tyle dobrze, by osiągnąć jakieś kryterium wyuczenia {np. jedno bezbłędne powtórzenie), uczy się ponownie tego materiału aż do osiągnięcia tego samego kryterium. Jeśli za drugim raz’em potrzeba mniej prób niż za pierwszym, możemy przyjąć, że zaoszczędzenie to zawdzięcza się poprzedniemu uczeniu się h Można wyrazić to zaoszczędzenie w procentach, stosując następujący wzór:

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>