Zapisy poligrafii wykazały, że nie da się odróżnić nieświadomych reakcji towarzyszących strachowi od reakcji, które towarzyszą wściekłości. W przypadku obu tych emocji serce bije szybciej i mocniej, wydziela się do krwi adrenalina, skóra ulega przekrwieniu, proces trawienia zostaje zahamowany, wydziela się pot, ustaje wydzielanie śliny, wzrasta ciśnienie krwi w kończynach i głowie. A zatem wzorzec reakcji typowy dla strachu jest również typowy dla wściekłości.
Dalszych dowodów na identyczność tych dwóch reakcji dostarcza niezdecydowane zachowanie nagle zagrożonych osób. Pobudzeni niebezpiecznym bodźcem wahają się pomiędzy atakiem a ucieczką, na co wskazują szybkie zmiany rodzaju napięcia mięśniowego towarzyszące błyskawicznemu przerzucaniu się od jednej postawy do drugiej. tak będą wykazywać znaczne podobieństwa w tych samych środowiskach. Na tyle, na ile doświadczenia uczenia się jednostek będą zbliżone, na tyle też będą podobne ich cele i motywy. Na tej podstawie możemy wyjaśnić podobieństwa cech danej rasy czy narodu. Na przykład w amerykańskich szkołach kładzie się duży nacisk na surowe przestrzeganie sportowych reguł gry i cecha fair play wiąże się z cechami charakterystycznymi tego narodu. W angielskich szkołach może to być na przykład wytrwałość wbrew wszelkim przeciwnościom i ta cecha stała się narodowym rysem charakterystycznym Brytyjczyków. Trzeba wiedzieć, że nawet jeśli dana cecha zostanie uznana za cechę „charakteru narodowego”, to nigdy nie jest ona wrodzona.
Należy pamiętać, że związek pomiędzy poszczególnymi motywami i podstawowymi popędami, od których pochodzą, ma charakter raczej historyczny i powiązanie to nie musi koniecznie trwać i nadal funkcjonować. Przyjrzyjmy się rozwojowi takich podstawowych sił motywacyjnych, jak: panowanie, pragnienie społecznej aprobaty, chęć upodobnienia się, czyli konformizmu, bezpieczeństwa i ekspresji płciowej. Ciekawy jest proces, w toku którego motyw pierwotnie pochodzący od konkretnego popędu staje się całkowicie niezależny od swego źródła.
Leave a reply