Chociaż różnice w wartości wykładników były niewielkie (tu podano je jako -,02) to część reprezentująca kształtowanie nawyku (SHh) jest zasadniczo jednakowa, w obu równaniach (co jest zgodne z tą teorią), lecz parametry12 (66 i 25) odzwierciedlające wpływ popędu mają różną wartość (powinno tak być według tej teorii), przy czym silniejszy popęd wiąże się z dłuższym okresem pozbawienia pokarmu.
Jeśli stosunek 66 :25 reprezentuje wpływ popędu po 22 godzinach głodu i po 3 godzinach głodu, mamy już pewną wskazówkę co do tego, jak głód zmienia się w zależności od liczby godzin pozbawienia pokarmu, i możemy sprawdzać tę zależność w nowych sytuacjach. Korzyść płynąca z posiadania ściśle ilościowego systemu polega na tym, że w końcu kształtuje się sieć zależności, które muszą być ze sobą zgodne, jeśli teorię tę mamy uważać za zadowalającą.
Hull i jego uczniowie włożyli wiele pracy i pomysłowości w rozbudowę swego systemu, w który włączali coraz to nowe dane. Musieli oni oczywiście dokonywać rewizji systemu, gdy wychodziły na jaw jakieś sprzeczności. Nie jest to żadną oznaką słabości systemu, lecz zgodne jest z samą naturą nauki zajmującej się stosunkami ilościowymi. Wszelka wiedza jest niedoskonała i w takim stopniu, w jakim koryguje ona samą siebie, jest wiedzą rzetelną. Szczegóły systemu Hulla (Hull, 1952) i zmiany wprowadzone do niego przez Spence’a (1956) wychodzą poza zakres tej książki.
Leave a reply