Zróżnicowanie reakcji w gniewie i strachu

Reakcje fizjologiczne w gniewie i strachu. Wykres przedstawia odchylenia od normalnego (zerowego) poziomu dla czternastu jednocześnie rejestrowanych wskaźników, Wskaźniki ponumerowano zgodnie z numeracją u podstawy wykresu, (Źródło: Ax, 1953). we reakcje przypominają zachowanie w gniewie), występuje względnie duża ilość noradrenaliny (Funkenstein, 1955).

Funkenstein i jego współpracownicy rozszerzyli badania tego rodzaju, jak prowadzone przez Axa, obejmując nimi także reakcje serca i skład chemiczny krwi (Funkenstein, King i Drolette, 1957). W warunkach eksperymentalnych, które miały wzbudzać gniew lub obawę. niektórzy badani otwarcie wyrażali gniew, drudzy czuli się rozgniewani, lecz zwracali swój gniew do wewnątrz, na samych siebie, a wreszcie inni odczuwali poważne zaniepokojenie. Otwarte okazywanie gniewu i reakcje lękowe łączyły się z wydzielaniem do krwi adrenaliny: kontrolowanemu, skierowanemu do wewnątrz gniewowi towarzyszyło wydzielanie noradrenaliny.

Trudno jest zróżnicować ludzkie emocje na podstawie zmian organicznych, łatwiej rozróżnić je dzięki umownym przejawom, których ludzie uczą się używać dla przekazywania emocjonalnych treści. (Przejawy te nakładają się na przejawy „naturalne”, wynikające z dojrzewania, które również omówimy pokrótce). Psychologowie fotografowali twarze aktorów, na których malowały się różne emocje, a następnie prosili badanych, aby starali się zidentyfikować mimiczny wyraz emocji przedstawiony na fotografiach. Chociaż są pewne pomyłki, identyfikacja jest znacznie lepsza, niżby to mogło wynikać z przypadku. Gdy użyto sześć obszernych kategorii, badani potrafili całkiem dobrze rozpoznać przedstawiane emocje (tabl. 6-2). Procent

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>