Czasem młodzi ludzie podkreślają swoją indywidualność, przyjmując niepopularne i reakcyjne poglądy. Mają nadzieję osiągnąć dorosłość, będąc bardziej konserwatywnymi niż uznani za konserwatywnych dorośli. W pragnieniu, aby utrzymać świat takim, jaki jest, a nawet powrócić do zakładanej utopii dnia wczorajszego, zawarty jest inny nieświadomy motyw. Ten motyw to pragnienie pozostania dzieckiem.
Mniej ambitną młodzież w konfrontacji ze złożonością wszechświata cechuje postawa zaskoczenia. Sądzi ona bowiem, że istnieje jedna prosta odpowiedź na pytanie, co to wszystko znaczy? Poszukiwanie jednolitej filozofii może doprowadzić ją do przyjęcia tak samo usztywnionych systemów myślenia, jakie przyjmują rewolucjoniści. Jest także bardziej skłonna porzucić swoją filozofię na rzecz innej, na przykład dla religii – systemu równie jednak usztywnionego.
Emocjonalnie dojrzały dorosły potrafi stawiać czoło zawiłościom i złu świata. Może sobie radzić z tym, nawet wiedząc, że jest ignorantem. Jest zadowolony, gdy osiąga to, co znajduje się w zasięgu jego możliwości. Zadowala go to nawet wówczas, gdy daleko odbiega od ideału. Nawet nie będąc pewnym tych wszystkich odpowiedzi, które już istnieją, ani tego, czy są możliwe jakieś inne odpowiedzi, jest tak zajęty osiąganiem własnych racjonalnych celów, że zadręcza siebie tymi przytłaczającymi pytaniami. Powinniśmy jednak być wdzięczni, że istnieją ludzie, którzy nie uciekają od zadawania takich pytań i szukania nań odpowiedzi, ponieważ rezultaty tych przedsięwzięć owocują czasami wielką literaturą, wielką filozofią i teologią, co ma dla nas niewymierną wartość.
Leave a reply