Odmienność funkcji pręcików i czopków, wykryta w różnicach pomiędzy widzeniem za pomocą plamki żółtej a widzeniem peryferycz- nym oraz w przebiegu procesu adaptacji do ciemności została potwierdzona w laboratoriach fizjologicznych. W odniesieniu do pręcików ten podział funkcji wydaje się ustalony w sposób pewny. Z pręcików można wyciągnąć wrażliwą na światło substancję zwaną purpurą wzrokową lub rodopsyną i badać jej właściwości. Stwierdzono, że fale świetlne o różnych długościach wybielają ją w sposób odpowiadający wrażliwości zaadaptowanego do ciemności nie wyjątków, które będą niezgodne z wieloma naszymi uogólnieniami. Wspominaliśmy już, że obraz następczy nie zawsze musi być w kolorze dopełniającym. Warto przytoczyć inny wyjątęk. Zwykle ciemne otoczenie powoduje, że jasna powierzchnia wydaje się jaśniejsza, a jasne otoczenie sprawia, że znajdujący się wewnątrz obszar wydaje się ciemniejszy. W pewnych warunkach występuje jednak zjawisko zwane dyfuzją barw (spreadingi effect): w tym przypadku, powierzchnie ciemne powodują, że sąsiadujące z nimi części wydają się ciemniejsze, a jasne powierzchnie rozjaśniają sąsiadujące obszary. Brak nam wyjaśnienia tych pozornie sprzecznych zjawisk, które mogą się stać przedmiotem przyszłych badań. Ryciny 8-10 do 8-12 stanowią ilustrację obrazów następczych, kontrastu współczesnego oraz dyfuzji barw.
Leave a reply