Gdy będziemy wpatrywali się w czerwone koło, a następnie spojrzymy na jasnoszary prostokąt, to prawdopodobnie zabaczymy na nim zielone koło: doznanie to nosi nazwę negatywnego obrazu następczego, ponieważ zieleń jest barwą dopełniającą czerwieni. Nie zawsze powidoki są w kolorze dopełniającym – po wpatrywaniu się w bardzo jasne światło zobaczymy prawdopodobnie cały szereg barw, łecz na ogół widzimy barwę dopełniającą.
Pary barw dopełniających występują także w kontraście współczesnym. Cień, rzucany przez chromatyczne światło na powierzchnię słabo oświetloną światłem achromatycznym, ma żywe zabarwienie w kolorze dopełniającym do barwy światła chromatycznego. Trudno sobie zdać sprawę z tego, że cień nie jest w rzeczywistości kolorowy, lecz można przekonać się o tym, patrząc nań przez rurkę, która zasłoni widok powierzchni oświetlonej światłem chromatycznym: będziemy wówczas widzieli szary cień. Kontrast uwydatnia granice między barwami dopełniającymi: jest to jedna z przyczyn, że flagi sygnalizacyjne wykonuje się z takich par barw dopełniających jak czerwony i zielony oraz żółty i niebieski.
Niektóre barwy przedstawiają się nam jako bardziej proste niz inne. tzn. wydaje się, że nie są one złożone z innych barw. Te proste barwy noszą nazwę psychologicznych barw podstawowych: zwykle wymienia się ich cztery: czerwoną, żółtą, zielo-ną i niebieską, jak na ryc. 8-6. Pomiędzy nimi znajdują się barwy „wtórne”, w których można zidentyfikować składniki: pomarańczową między czerwoną i żółtą, żółtozieloną między żółtą a zieloną, niebiesko- zieloną między zieloną a niebieską oraz purpurową i fioletową między niebieską i czerwoną. Inny zbiór barw zasadniczych to podstawowe składniki mieszania barw. Każdą trójkę barw, występujących w widmie w dużej odległości od siebie, można wykorzystać dla otrzymania wszystkich innych barw w drodze mieszania przez addycję. Zwykle wybiera się następujące trzy' barwy: czerwoną, zieloną i niebieską. Czerwień i zieleń dobiera się tak, aby' zmieszanie ich dało barwę żółtą.
Leave a reply