Uświadomienie seksualne dzieci najdogodniej jest przeprowadzić wtedy, gdy one same zadają na ten temat pytania. Odpowiedzi muszą być, oczywiście, dopasowane do ich zdolności zrozumienia. Zawsze jednak należy posługiwać się właściwymi terminami anatomicznymi. Organ męski powinno się nazywać penisem, a żeński pochwą. Inne części ciała, których nazywania często unikamy, lub nazywamy je w zabawny sposób, również należy określać poprawnie, a więc: piersi, sutki, pępek, brzuch, napletek, jądra, pośladki, odbyt. Ważne jest zarazem, by nazwy te w żaden sposób nie kojarzyły się z negatywnymi odczuciami.
Dzieci zwykle doskonale wyczuwają skrępowanie dorosłych towarzyszące problemom seksu i anatomii. Wstydzą się zadawać pytania na ten temat. Nie można ich jednak pozostawiać w niewiedzy – we właściwym momencie trzeba te kwestie poruszyć. Większość dzieci przechodzi sekwencje określonych postaw seksualnych.
Dzieci roczne i dwulatki mają potrzebę wymiany uczuć z matką. Przytulanie i śpiewanie kołysanek daje dziecku poczucie bezpieczeństwa. „Zycie miłosne” w tym okresie polega właśnie na tuleniu, pieszczotach, kołysaniu. Miłość macierzyńska wyrażana w tej formie może przynieść niewiarygodne efekty, a również „cudowne” uzdrowienia pozornie niedorozwiniętych i otępiałych dzieci, sierot, otoczonych tak zwaną poprawną opieką, lecz pozbawionych uczuć.
W wieku dwóch i pół lat dzieci zaczynają wykazywać zainteresowanie anatomią. Na pytania dotyczące organów płciowych powinny uzyskiwać odpowiedzi równie rzeczowe, jak gdyby chodziło o części twarzy.
Trzylatki zaczynają już pytać „dlaczego?” Pytania te należy traktować poważnie. Nie wolno ganić za zadawanie pytań. Dorośli muszą okazywać w takich wypadkach przyjazne i bezpośrednie nastawienie.
Około czwartego roku życia pada pytanie „Skąd się biorą dzieci?” Ciekawość dziecka ma charakter intelektualny, a nie seksualny, wymaga zatem prostych i prawdziwych odpowiedzi odwołujących się do zasady biologicznej ciągłości życia. Maluch jest zwykle całkowicie usatysfakcjonowany informacją, że dzieci rosną w ciele matki.
To samo pytanie zostanie powtórzone w wieku pięciu lub sześciu lat. Na tym etapie odpowiedź powinna zawierać informację, że aby powstało życie, konieczny jest udział obojga rodziców.
Na każde kolejne pytanie tego typu dziecko winno otrzymać spokojną i rzeczową odpowiedź, która wzmocni więź zaufania pomiędzy nim a rodzicami. Dziecko nie będzie się później wstydziło poruszania tych kwestii.
Leave a reply