Gonady, czyli gruczoły płciowe, pełnią wiele funkcji. Wytwarzają jaja i plemniki, wydzielają też hormony determinujące drugorzędne cechy płciowe, jak owłosienie ciała, mutację głosu, zmiany kształtu ciała. Omawialiśmy niektóre z nich w rozdziale o dojrzewaniu.
Hormon męski nazywa się testosteronem. Uszkodzenie lub atrofia jąder, a także hamujący wpływ innych gruczołów powoduje, że nie pojawiają się cechy męskie. Ciało zachowuje dziecięce proporcje. Występuje tendencja do otyłości, kumulacja tłuszczu w biodrach i okolicach piersi. Głos pozostaje cienki. Zarost jest rzadki lub brak go zupełnie. Uważa się, że mężczyźni, którzy utracili gonady, są słabi, przygnębieni, ospali. Brak im aktywności i zdecydowania. Czy jest to prawda, czy nie, tego nie wiemy na pewno, jako że nie rozstrzygnięto do końca, które objawy wiążą się rzeczywiście z utratą hormonu, a które są tylko psychologicznym efektem kastracji. Wiadomo ze źródeł historycznych, że na wschodnich dworach wielu niezwykle zdolnych i ambitnych ludzi było eunuchami.
Kobiety mają kilka hormonów płciowych. Jeden z nich, zwany estrogenem, stymuluje organy rozrodcze i gruczoły piersiowe. Zdaje się odpowiednikiem testosteronu męskiego, ponieważ determinuje kobiece drugorzędne cechy płciowe. Estrogen wydzielany jest bez przerwy, aż do tzw. menopauzy, czyli „życiowej zmiany”. Inny hormon, zwany progesteronem, reguluje owulację i menstruację.
Niewiele mamy dowodów na to, że hormony płciowe bezpośrednio wpływają na temperament. Rzekomy egotyzm, resen- tyment i skłonność do użalania się nad sobą u kobiet, których jajniki zostały operacyjnie usunięte, wydają się raczej postawą nazywamy wolem, które nie zawsze oznacza, że tarczyca pracuje nieprawidłowo.
Leave a reply