Aczkolwiek hamowanie retroaktywne i proaktywne wyjaśniają proces zapominania. to konieczne jest również wyjaśnienie samych tych procesów. Dwa kierunki dociekań teoretycznych okazały się użyteczne, choć niekompletne.
– 1. Wtargnięcie zakłócających elementów. Gdy usiłujemy sobie przypomnieć jakąś listę, powiedzmy listę A, przychodzą nam na myśl niektóre pozycje z listy B, co pogarsza wynik. Niektóre takie „wtargnięcia” można istotnie wykryć. Jęcz nie jest ich tak wiele, by tłumaczyły całe to zjawisko.
– 2. Oduczanie się. Można przyjąć, że gdy uczymy się czegoś nowego, oduczamy się czegoś starego. (Jest to odmiana założenia przyjętego w matematycznym modelu Estesa (s. 416). W tym przypadku uczenie się listy B wywołuje pewne oduczanie się listy A, a zatem powoduje gorsze odtworzenie listy A w eksperymencie nad hamowaniem retroaktywnym. Takie oduczanie się powinno być mniej efektywne w hamowaniu proaktywnym, ponieważ w tym przypadku przy odtwarzaniu sprawdza się wyniki nowego uczenia się. Tak więc, wediug tej teorii, hamowanie retroaktywne powinno mieć silniejszy wpływ zakłócający niż hamowanie proaktywne, co istotnie stwierdzono (McGeoeh i, Irion, 1952, s. 432-447).
Leave a reply