Umiarkowany stopień wglądu występuje tak często w ludzkim uczeniu się, że jesteśmy skłonni przyjmować go jako coś oczywistego. Wiemy, jak założyć baterię do latarki, jak napełnić wieczne pióro, z różnym stopniem zrozumienia tego, co robimy. Czasami wgląd przychodzi w sposób bardzo wyraźny i wówczas występuje to, co trafnie nazwano ,,przeżyciem aha”. Rozwiązanie problemu staje się nagle jasne, wygląda to tak, jak gdyby w ciemnościach zapalono światło. Stany tego rodzaju zjawiają się zwykle przy rozwiązywaniu różnych zagadek i łamigłówek, które stanowią dobrą rozrywkę właśnie dlatego, że ludzie cieszą się osiągnięciem wglądu, oczywiście, jeśli on nastąpi. Jako przykład może posłużyć problem przedstawiony na ryc. 9-22.
Stosując zwykłe metody rozwiązywania zadań w celu rozwiązania problemu z ryc. 9-22 i polegając wyłącznie na naszej uprzedniej wiedzy, możemy ułożyć pewien rodzaj równania algebraicznego, co pozwoli na ustalenie po kolei, jaką odległość pokona ptak w każdym locie. Jeśli wiemy, że w pierwszym locie ptak leci na wschód z szybkością 80 km/godz, podczas gdy pociąg jedzie na zachód ku niemu z szybkością 40 km/godz, można obliczyć bez wielkich trudności, że ptak do chwili spotkania przebywa odległość dwa razy większą niż pociąg. Skoro pociąg do momentu spotkania przejechał 33V3 kra od punktu wyjścia, to ptak w tym samym czasie przeleciał 66 2/3 km. Dla powrotnego lotu ptaka trzeba będzie uwzględnić drogę przebytą przez pierwszy pociąg w czasie, gdy ptak przeleciał 66 2/3 km.' Następnie, znając szybkość lotu ptaka i szybkość pociągu jadącego mu na spotkanie, można obliczyć długość drugiego lotu w taki sam sposób, jak pierwszego. Kontynuujemy te obliczenia dopóki pociągi się nie spotkają.
Leave a reply