Omawiając poprzednio krzywe zapominania, przyjmowaliśmy, że zapominanie polega jedynie na odpadaniu poszczególnych elementów, tak że miarą przechowania był procent przechowanego pierwotnie raa-
Pierwsza próba objęła 29 osób w grupie I i 30 osób w grupie 1J. Spośród nich odpowiednio 26 i 23 osoby wzięły udział w drugiej próbie. teriału. Wspomnienie nie jest jednak tylko kolekcją elementów, spośród których pewne z nich z czasem uciekają. Wspomnienia są układami elementów, strukturami o różnym stopniu organizacji, a sukces przechowania zależy od tego, jak dalece materiał jest zorganizowany. Materiały sensowne, nawet ułożone w przypadkowe listy, pamięta się lepiej niż materiały bezsensowne, ze względu na ich bogatszą organizację asocjacyjną. Przechowywanie materiałów sensownych jest jeszcze lepsze, jeśli są one połączone w logicznie powiązane układy.
Prosty eksperyment nad zapamiętywaniem i przechowywaniem stanowi przykład tego, jak zrozumienie zasady organizacji materiału może dopomóc w odtwarzaniu materiału po upływie kilku tygodni.
Rezultaty obu grup przedstawiono na tabl. 10-5. W próbie, którą przeprowadzono wkrótce po uczeniu się, różnice między grupami były niewielkie, lecz w trzy tygodnie później różnice ‘te były uderzające. Podczas gdy 23% badanych z grupy I, która uczyła się ze zrozumieniem, potrafiło po trzech tygodniach odtworzyć całkiem poprawnie wszystkie liczby, nikt z grupy mechanicziego zapamiętywania nie był w stanie tego dokonać. Podobnie liczba badanych, którzy przy odtwarzaniu popełnili dużą liczbę błędów, świadczy o wyższości grupy uczącej się ze zrozumieniem (Katona, 1940).
Leave a reply