Pomimo że stwierdzono istnienie różnic temperamentów wśród badanych, autorzy byli zdziwieni otrzymaniem podobnych wyników testów w grupie bliźniąt wychowywanych osobno i grupie bliźniąt wychowywanych razem. Stwierdzili na tej podstawie, że dziedziczność i środowisko miały prawie równy wpływ na kształtowanie temperamentu u sześćdziesięciu dziewięciu par bliźniąt.
Różnice owe przypisano wpływom środowiska. Fakt, że rozbieżności między rozdzielonymi parami nie były większe niż stwierdzone pomiędzy nie rozdzielonymi parami, uznano za wpływ dziedziczności.
Chcąc potwierdzić to zdumiewające odkrycie, Freeman, Newman i Holzinger poczynili dodatkowe obserwacje na parach braci i sióstr (rodzeństwa). Badali dwie grupy: jedna grupa była utworzona z rodzeństwa wychowywanego razem: druga z braci i sióstr wychowywanych osobno. Pierwszy ważny wniosek z nowych danych brzmiał, że różnice w temperamencie między rodzeństwem były znacząco większe niż między bliźniakami. Potwierdziło to ponownie wpływ dziedziczności na kształtowanie się cech temperamentu.
Zmierzone różnice temperamentalne między braćmi i siostrami wychowywanymi w tym samym domu były jednak tak samo duże jak między rodzeństwem wychowywanym oddzielnie w troskliwych domach. Wyniki badań nad rodzeństwem były takie same jak otrzymane w badaniach bliźniąt. Potwierdziły więc, że dziedziczność i środowisko są w takim samym stopniu ważne w kształtowaniu temperamentu i emocji.
Leave a reply